Midt på sekstitalet gav Ivar Medaas ut nokre plater i Sverige. «Dar kjem dampen» vart ein signaturlåt for Medaas, og songen gav seinare namn til både ei samleplate og ei av songbøkene han gav ut. Medaas var ein viktig ambassadør for både nynorsken og strilekulturen, og i 2002 fekk Ivar og Kari Medaas målprisen frå Noregs Mållag for innsatsen dei har gjort for norsk språk og kultur. Etter kvart hadde ikkje Fredriksen tid til å vere med meir, og frå og med 1962 fekk Medaas med seg kona Kari som ny duettpartnar i Vestlandsduoen. Den mest profilerte filmrolla hans var i den første norske filmen om Olsenbanden. Etter kvart byrja Medaas å vere med på kappleikar, og dei beste resultata hans på landskappleiken var førstepremiegrad i B-klassen for hardingfele i 1959 — med tredje beste poengsum i den klassen det året — og andrepremiegrad i A-klassen i 1960.
Nytenkjande folkemusikar Medaas var ein dugande gitarist og kunne spele fleire andre instrument. Same året fekk han hjerneslag og miste evna til å syngje og spele. To år etter, i 1967, var Medaas med i den norske grand prix-finalen att, denne gongen saman med kona Kari. Info 1956 First recording on March 8, 1956 First release June 1958 August 1960 1960 1962 1962 December 1963 October 19, 1964 1964 1964 1965 December 1966 1966 1968 1969 November 1970 1971 1971 1972 1973 1973 1975 1976 1978 1981 November 1982 1985 1985 1989 1992 Live version 1992 Live version 2002 2003 November 2005 November 2006 January 15, 2016 December 17, 2018. Utetter sekstitalet spela han i mange revyar i Oslo, ofte i samspel med Dizzie Tunes og Wenche Myhre. På denne tida var Sverige det store kraftsentrumet innanfor den skandinaviske visesongen, og Medaas vart kjend med — og samarbeidde med — store svenske visesongarar som Cornelis Vreeswijk, Fred Åkerström og Olle Adolphson.
På den plata, der Øystein Dolmen og Gustav Lorentzen er med som musikarar og arrangørar, serverer han alt frå ein stemningsfull bruremarsj for fele og orgel til forrykande folkrock. Video: Ivar Medaas framfører «Jenteord» i den norske finalen i Melodi Grand Prix i 1965. Der song han «Jenteord» av Kristian Hauger og Lasse Beitan, den aller første grand prix-låten med nynorsk tekst. Samarbeid med Geirr Tveitt I mange år samarbeidde Ivar Medaas mykje med komponisten Geirr Tveitt, både i form av radioprogram, plater og ei songbok. Songen dei var sette til å syngje, var «Jeg vet om en jente» av Arne Bendiksen. Det året vart alle songane framførte to gonger, så Per Asplin song «Jenteord» med jazztrio, medan Medaas i framføringa si både spela fele og song, akkompagnert av Kringkastingsorkesteret. I 1961 skulle Medaas spele inn Tveitt si musikalske tolking av Jakob Sande-diktet «Drama i 4 akter ».
Den mest aktive perioden, både på plate og scene, hadde Medaas på sekstitalet. Melodi Grand Prix I 1965 var Medaas med i den norske finalen i Melodi Grand Prix. Ivar Medaas spelar gitar i heimen sin i 1966. Der fekk han stor suksess med det sjølvskrivne nummeret «Liten konsert», eit slags pedagogisk standup-nummer om og med hardingfele. «Dar kjem dampen» kom ut på singel i mange opplag, og gav namn til både ei samleplate her i kassettutgåve og ei songbok. Teksten, ein slags tenåringspop-pastisj, var lite kledeleg for duoen, og framføringa av songen vart ved fleire høve kjærleg, men råkande parodiert av Øystein Dolmen og Gustav Lorentzen i nummeret «Med småfregnar på», mellom anna i fjernsynsprogrammet frå Vise- og lyrikkfestivalen i Haugesund i 1972. Teksten til storslageren «Dar kjem dampen» fann han i Bergens Tidende, der presten Ragnvald Hammer hadde på prent eit dikt om båten Oster.
Visesongar og låtskrivar Medaas byrja tidleg å lage eigne melodiar, og til saman komponerte han meir enn nitti ulike songar. Han turnerte dessutan i mange år med kabaretar som til dømes Krumspring og andre stavhopp saman med Øystein Sunde og Bymann og stril saman med Ove Thue. Ivar Medaas var fødd 9. Frå då av delte han tida mellom garden og musikken, men han heldt fram med å gjere suksess med plater som til dømes På lykke og fromme 1975, saman med kona Kari , Å du, Å du! Det var ikkje berre på scena at Ivar Medaas dreiv med humor og skodespel. I ungdomstida lærte han mykje av å spele fele saman med spelemennene Finn Vabø og John Rosenlid på leikøvingar i Bondeungdomslaget Ervingen i Bergen, og seinare gjekk han på spelekurs med folkemusikksamlaren og spelemannen Arne Bjørndal. Medaas kjende seg att i dei vemodige versa til Hammer og sette seg ned og skreiv ein iøyrefallande melodi — tilsynelatande enkel, men med djupner som fekk fram både sorga og gleda i teksten.
Dei fann ut at dei hadde bruk for ei b-side til plata, og i full fart kom Tveitt fram til at han skulle skrive ein slager i samba-takt til eit anna Sande-dikt: «Hestehandlarar». Medaas, som hadde røynsle med moderne danserytmar, sprudlar i veg i sambatakt, medan Tveitt, som tydeleg er uvand med slik rytmikk, er med og kneggjar, rallar og syng saman med han. Til dømes spela han bass i Trio Intim og var den gongen av dei aller første norske musikarane som kjøpte og spela elektrisk bassgitar. Samstundes med at han i ungdomen var aktiv folkemusikar, song han viser, i tillegg til at han på slutten av femtitalet spela pop og rock i dansegruppa Trio Intim. Der spela han ein skyteglad lensmann som vart kopla inn i jakta på Egon Olsen og kompani.
I 1964 fekk han dermed prøve seg i revyen Det er jo så deilig på Chat Noir. Det låg eit språkleg medvit i botnen når Medaas plukka ut tekstar til tonesetjing. Kari og Ivar Medaas hadde røyster som klang godt i lag, og saman spela dei inn slagerar som «Draumen om fred», «Eg hadde ein gong ein båt», «Det sa presten ikkje noko om» og «Ver glad i den nasen du har». Men det var på hardingfele han nådde lengst som instrumentalist. Han tok i bruk element frå folkemusikken både på revyscena og i popmusikken, og han var tidleg ute med å blande jazz og norsk folkemusikk, til dømes då han på Moldejazz i 1964 spela saman med den amerikanske saksofonisten Dexter Gordon.
Denne singelen var den første plateinnspelinga til Medaas, og gjennom åra gav han ut mange plater med Vestlandsduoen, parallelt med solokarrieren. Å ta i bruk nynorsk og strilemål i revyar på Chat Noir hadde til då vore uhøyrt, men både publikum og kritikarane lét seg rive med av revystilen til Medaas. Kjelder Eiga platesamling E-post frå Ingrid Schei Stuhaug, FolkOrg, 8. Han var songar, låtskrivar, felespelar, revyartist og humorist, og breidda i uttrykket hans var til stades heile tida. I denne tida var han stort sett artist på heiltid, fram til han på slutten av tiåret tok over garden til foreldra i Alversund. Han var oppteken av å ta i bruk nynorsk som pop- og visespråk, og det snakka han om i mange intervju. Dessutan har han fått ein pris kalla opp etter seg.