Torsken kommune. Sagn 2019-12-05

Sagn

Men det var gullstøv som var i desse tynnene. Dei andre fiskarane undra seg over kva meininga kunne vere, og då kunne den blinde fortelle at brørne kvar morgon var i land eit stykke utafor været og hadde noko med seg når dei kom i båten igjen, men kva det var, kunne han ikkje vite. Ropet tok til bortast på sanden og kom nærmare og nærmare garden og snudde så igjen. Han ville ikkje sleppe henne ut i det farlege fjellet. Eg har halde fram med å oppdatere sidene etter dette. Lenge etter kunne dei høre at det ropte og jamra seg inne på vatna styggeverskveldar, serleg når vinden stod frå ein viss kant.

Torskens kommun

Han balla då inn det han hadde funne i fiskemagen og grov det ned i naustkråa. Best det var, fekk vi opp eit beinrangel, og det såg ut til å vere eit menneske. Men ho lurte seg med likevel, og så datt ho ned frå ei av berghyllene og slo seg i hel. Ho trilla dit han ville, både over land og hav og drog rikdom til gards. Der blei dei brent i sin eigen båt. Båten var ny og heilt tett, og vi rodde ut på fiskklakken Ramnen og tok til å drage.

Torskens kommun

Dette er så vidt eg veit det einaste oversynet over postnummer med koordinatar som finst. Dottera til presten ville vere med, men ho fekk ikkje lov av far sin. Siste endring av sidene vart gjort 03. Det er framstamnen på båten. Vi såg berre stamnane på han.

Sagn

Dei tok det i båten, la til lands og gjømte det inne i Ausa, ei fjellhole utafor været. Ein dag fann dei eit lik i sjøen. ” Då dei fekk høre at det hadde vore gull i tynnene, blei dei så sinte at dei slo i hel både kapteinen og dei to andre mennene og gravla dei borte ved noen steinar som seinare i tida blei kalt Gravsteinan. . Det er denne skapningen som no blir kalt ”Mannen i Ausa.

Sagn

Det hadde ofte dreve lik opp på Ballesvik-sanden i gamle dagar, og i mørke uverskveldar ropte det stygt der inne. Det blir fortalt at då Peder no kom til Gabriel og bad om dottera, skubba faren henne bort til han med desse orda: Så tar ein mannsens dotter Og leier ho til ein stodder. Så tok han fatet og kasta det i den botnlause tjønna som ligg attom garden. Den som ser vel etter, vil kunne få auge på eit ansikt i berget ved sida av Ausa. Men ho glømte aldri guten frå Ørja. Teistevik-karane gjekk om bord på skipet, og dei tok alt som takanes var. Vi auste han opp og rodde ut til Ramnen.

Torskens kommun

Dei ville ha farbar sjøveg på innersia, så dei kunne sleppe å fare utfor Senjeoddan. Men då dei så vidt hadde slette ho laus, kom sola opp, og då sprakk dei og blei til stein. Dei to brørne blei bundne til toftene i båten og dradd opp i ei li innafor været. Seinare fekk dei ikkje lov å leike der. Gamle Teistevik-folk kunne minnes at forfedrene deres hadde fortalt om dei små tynnene som det eingong skulle ha vore gull i.

Torskens kommun

Gardsfolket kalte dette ropet for ”han Adrian”. Men no verp det ingen fugl der, og grunnen til det får ein vite i denne gamle fortellinga, som enno lever på folkemunne: Ein gong i gamle dagar skulle ungdommen i Torsken ut til Berget og leite egg. Han hadde samla seg mykje sølv og gull og var så rik at det gjekk stort ord om det. Denne gongen tok vi vel vare på det vi fekk opp. Tradisjonen fortel at yngste dottera hans Gabriel, ho Øllegård, ville gifte seg med ein gut frå Ørja som heitte Peder. Sidan vaks det ikkje gras i den lia, og ho blei derfor kalt Bleiklia, som ho også heiter den dag i dag.

Sagn

Folk sa at han Gabriel hadde ”dragdokka”. Ein av dei gamle i Teistevika hadde ein dag funne noen bein i magen på ein torsk, og han såg at det var mannebein. Då vi kom ut av bua og skulle ro dagen etter, var båten til vår store forundring sokken igjen, og dei tomme linstampane låg og flaut. Kvænan heiter eit høgt fjell på sørsia av Sifjorden. Ingen sa noe, men alle tenkte på det som hadde hendt dagen før. Då han seinare flytta inn til Ballesvika, grov han opp beina, tok dei med seg og grov dei ned i naustet på den nye plassen.

Postnummer i Torsken kommune

Men han var ikkje god nok til person, meinte Gabriel, og han sende dottera vekk og let ho vere borte i fem år. Så auste vi båten opp, tok han på land og såg etter, men kunne ikkje finne noen lekkasje. No fiska desse tre mykje betre enn dei andre båtlaga og drog båten full der andre ikkje kjende napp. Det var to brør som rodde i Gryllefjord. Noen av fiskarane for straks utover, og no kom alt for dagen.